9 گام برای فرزندپروری موثرتر

بزرگ کردن بچه ها یکی از سخت ترین و رضایت بخش ترین مشاغل در جهان است و ممکن است کمترین آمادگی را برای آن داشته باشید. این 9 نکته برای تربیت کودک می تواند به شما کمک کند تا به عنوان والدین احساس رضایت بیشتری داشته باشید:

1. عزت نفس فرزندتان را تقویت کنید

بچه‌ها وقتی خودشان را از چشم والدینشان می‌بینند، در کودکی شروع به رشد حس خود می‌کنند. لحن صدای شما، زبان بدن و هر بیانی که دارید جذب بچه هایتان می شود. گفتار و کردار شما به عنوان والدین بیش از هر چیز دیگری بر رشد عزت نفس آنها تأثیر می گذارد.

تمجید از دستاوردها، هر چند کوچک، باعث می شود آنها احساس غرور کنند. اجازه دادن به بچه ها برای انجام کارها به طور مستقل باعث می شود آنها احساس توانایی و قدرت کنند. در مقابل، تحقیر نظرات یا مقایسه نامطلوب یک کودک با دیگری باعث می شود که بچه ها احساس بی ارزشی کنند.

از بیان و استفاده از کلمات به عنوان سلاح خودداری کنید. نظراتی مانند “چه کار احمقانه ای!” یا “شما بیشتر شبیه یک نوزاد رفتار می کنید تا برادر کوچکتان!” همانطور که ضربات فیزیکی باعث آسیب می شود، تاثیر منفی دارد.

کلمات خود را با دقت انتخاب کنید و دلسوز باشید. بگذارید فرزندانتان بدانند که همه اشتباه می کنند و شما همچنان آنها را دوست دارید، حتی اگر رفتار آنها را دوست نداشته باشید.

2. متوجه خوب بودن بچه ها باشید

آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چند بار در یک روز به فرزندان خود واکنش منفی نشان می دهید؟ ممکن است متوجه شوید که خیلی بیشتر از تعریف کردن انتقاد می کنید. چه احساسی نسبت به رئیسی دارید که با این همه راهنمایی منفی با شما رفتار می کند، حتی اگر نیت خوبی داشته باشد؟

روش مؤثرتر این است که بچه ها را در حال انجام یک کار درست دستگیر کنید: “شما تخت خود را بدون اینکه از شما خواسته شود مرتب کردید، فوق العاده است!” یا “من داشتم بازی تو را با خواهرت تماشا می کردم و خیلی صبور بودی.” این جملات بیشتر از سرزنش های مکرر باعث تشویق رفتار خوب در دراز مدت می شود. سعی کنید هر روز چیزی برای ستایش پیدا کنید. در مورد پاداش ها سخاوتمند باشید . عشق شما، در آغوش گرفتنان و تعریف کردن شما می تواند معجزه کند و اغلب پاداش کافی دارد. به زودی خواهید دید که در حال رشد رفتاری بیشتری هستید که دوست دارید ببینید.

3. محدودیت ها را تعیین کنید و با نظم و انضباط خود سازگار باشید

نظم و انضباط در هر خانه ای ضروری است. هدف نظم و انضباط کمک به کودکان در انتخاب رفتارهای قابل قبول و یادگیری خودکنترلی است. آنها ممکن است محدودیت هایی را که برای آنها تعیین می کنید آزمایش کنند، اما آنها برای تبدیل شدن به بزرگسالانی مسئولیت پذیر به این محدودیت ها نیاز دارند. ایجاد قوانین خانه به بچه ها کمک می کند تا انتظارات شما را درک کنند و خودکنترلی را توسعه دهند. برخی از قوانین ممکن است شامل این موارد باشد: تلویزیون تا زمانی که تکالیف انجام نشده باشد، کتک زدن، اسامی یا متلک های آزاردهنده مجاز نیست.

اشتباه رایجی که والدین مرتکب می شوند این است که عواقب آن را دنبال نمی کنند. شما نمی توانید بچه ها را به خاطر حرف زدن یک روز تنبیه کنید و روز بعد آن را نادیده بگیرید. ثابت بودن آنچه را که انتظار دارید آموزش می دهد.

4. برای بچه هایتان وقت بگذارید

برای والدین و بچه ها اغلب سخت است که برای یک وعده غذایی خانوادگی دور هم جمع شوند، چه برسد به اینکه زمان با کیفیتی را با هم بگذرانند. اما احتمالاً چیزی وجود ندارد که بچه‌ها بیشتر از این بخواهند. صبح ها 10 دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید تا بتوانید با کودک خود صبحانه بخورید یا ظرف ها را در سینک بگذارید و بعد از شام قدم بزنید. بچه‌هایی که دنبال توجه از والدین خود هستند و دریافت نمی‌کنند، اغلب بدرفتاری می‌کنند، زیرا آنها مطمئن هستند که با این روش به آنها توجه می‌شود.

اکثر والدین وقت گذاشتن با فرزندانشان را برایشان مفید می دانند. هر هفته یک “شب ویژه” برای با هم بودن ایجاد کنید و به فرزندان خود اجازه دهید تصمیم بگیرند که چگونه وقت خود را بگذرانند. به دنبال راه‌های دیگر برای ارتباط باشید ، یادداشت یا چیز خاصی را در ظرف چاشت کودک خود قرار دهید.

به نظر می‌رسد نوجوانان نسبت به بچه‌های کوچک‌تر به توجه کمتری از سوی والدین خود نیاز دارند. از آنجایی که فرصت های کمتری برای والدین و نوجوانان برای دور هم جمع شدن وجود دارد، والدین باید تمام تلاش خود را انجام دهند تا زمانی که نوجوانشان تمایل به صحبت کردن یا شرکت در فعالیت های خانوادگی را ابراز می کند، در دسترس باشند. شرکت در کنسرت‌ها، بازی‌ها، و رویدادهای دیگر با نوجوانتان باعث می‌شود که با او ارتباط برقرار کنید و به شما این امکان را می‌دهد که درباره فرزندتان و دوستانش بیشتر بدانید.

اگر والدین شاغلی هستید، احساس گناه نکنید. از کارهای کوچکی که میتوانید انجام می دهید، درست کردن پاپ کورن، بازی کردن، خرید و …. است که بچه ها به یاد خواهند داشت.

5. الگوی خوبی باشید

بچه های جوان با تماشای والدین خود چیزهای زیادی در مورد نحوه رفتار کردن یاد می گیرند. هر چه جوان تر باشند، الگوهای بیشتری دریافت می کنند. قبل از اینکه جلوی فرزندتان شلاق بزنید یا تنبیه فیزیکی کنید، به این فکر کنید که آیا می‌خواهید کودکتان هنگام عصبانیت اینگونه رفتار کند؟ توجه داشته باشید که دائماً توسط فرزندانتان تحت نظر هستید. مطالعات نشان داده است که کودکانی که برخورد فیزیکی دارند معمولاً الگوی پرخاشگری در خانه دارند.

ویژگی هایی را که می خواهید در فرزندان خود ببینید الگو کنید: احترام، صمیمیت، صداقت، مهربانی، بردباری. رفتار غیر خودخواهانه از خود نشان دهید. دنبال انتظار پاداش به جای کارهایی که انجام می دهید نباشید. تشکر و قدردانی کنید. مهمتر از همه، با فرزندانتان همان طور رفتار کنید که انتظار دارید دیگران با شما رفتار کنند.

6. ارتباط را در اولویت قرار دهید

شما نمی توانید از بچه ها انتظار داشته باشید که همه کارها را صرفاً به این دلیل انجام دهند که شما به عنوان یک والدین «این را می گویید». آنها به همان اندازه که بزرگسالان می خواهند شایسته توضیح هستند. اگر برای توضیح دادن وقت نگذاریم، بچه ها شروع به تعجب در مورد ارزش ها و انگیزه های ما می کنند و اینکه آیا آنها مبنایی دارند یا خیر. والدینی که با فرزندان خود استدلال می کنند به آنها اجازه می دهند که بدون قضاوت درک کنند و یاد بگیرند.

انتظارات خود را روشن کنید. اگر مشکلی وجود دارد، آن را توصیف کنید، احساسات خود را بیان کنید و از فرزندتان دعوت کنید تا با شما روی راه حل کار کند. حتماً عواقب آن را نیز لحاظ کنید. نظرات و پیشنهادات را ارائه دهید. پذیرای پیشنهادات فرزندتان نیز باشید. مذاکره کنید. کودکانی که در تصمیم گیری ها شرکت می کنند، انگیزه بیشتری برای اجرای آنها دارند.

7. انعطاف پذیر باشید

اگر اغلب از رفتار فرزندتان احساس “ناامیدی” می کنید، شاید انتظارات غیر واقعی دارید. والدینی که به “باید” فکر می کنند (به عنوان مثال، “کودک من باید تا به حال آموزش دیده باشد”) بهتر است که در مورد این موضوع مطالعه کنند یا صحبت با سایر والدین یا متخصصان رشد کودک می تواند برای آن ها مفید باشد.

محیط های کودکان بر رفتار آنها تأثیر می گذارد، بنابراین ممکن است بتوانید با تغییر محیط آن رفتار را تغییر دهید. اگر متوجه شدید که دائماً به کودک ۲ ساله‌تان «نه» می‌گویید، به دنبال راه‌هایی برای تغییر محیط اطراف خود باشید. این باعث ناامیدی کمتری برای هر دوی شما می شود.

همانطور که فرزند شما تغییر می کند، به تدریج باید سبک فرزندپروری خود را تغییر دهید. به احتمال زیاد، چیزی که اکنون با فرزند شما کار می کند، ممکن است در یک یا دو سال دیگر به خوبی الان کار نکند.

نوجوانان کمتر به والدین خود و بیشتر به همسالان خود برای الگو نگاه می کنند اما شما به راهنمایی، تشویق و انضباط ادامه دهید و در عین حال به نوجوان خود اجازه دهید استقلال بیشتری کسب کند و از هر لحظه موجود برای ایجاد ارتباط استفاده کنید!

8. نشان دهید که عشق شما بدون قید و شرط است

به عنوان والدین، شما مسئول اصلاح و راهنمایی فرزندانتان هستید. اما نحوه بیان راهنمایی های اصلاحی خود، تفاوت زیادی در نحوه دریافت آن توسط کودک ایجاد می کند.

هنگامی که مجبورید با کودک خود روبرو شوید، از سرزنش، انتقاد یا عیب جویی خودداری کنید، که به عزت نفس لطمه می زند و می تواند منجر به رنجش شود. درعوض، سعی کنید حتی زمانی که فرزندانتان را تنبیه می کنید، آنها را تربیت و تشویق کنید. مطمئن شوید که آنها متوجه شوند که دفعه بعد انتظار پیشرفت دارید اما عشق شما همیشه هست.

9. نیازها و محدودیت های خود را به عنوان والدین بشناسید

با آن روبرو شوید – شما یک والدین بدون نقص نیستید. شما به عنوان یک رهبر خانواده دارای نقاط قوت و ضعفی هستید. توانایی های خود را بشناسید، “من عاشق و فداکار هستم.” قسم بخورید که روی نقاط ضعف خود کار می کنید، “من باید با نظم و انضباط سازگارتر باشم.” سعی کنید از خود، شریک زندگی و فرزندانتان انتظارات واقع بینانه داشته باشید. شما مجبور نیستید همه پاسخ ها را داشته باشید، خودتان را ببخشید. سعی کنید تربیت فرزندان را به یک شغل قابل مدیریت تبدیل کنید. به جای اینکه سعی کنید همه چیز را به یکباره بررسی کنید، روی مناطقی تمرکز کنید که به بیشترین توجه نیاز دارند. در تربیت فرزندان کارهایی انجام دهید که باعث خوشحالی شما می شود.

تمرکز بر نیازهایتان شما را خودخواه نمی کند. به این معنی است که شما به سلامت خود اهمیت می دهید، که یکی دیگر از ارزش های مهم برای الگوبرداری از فرزندانتان است.

منبع :

https://kidshealth.org/en/parents/nine-steps.html